BOŞANMA NEDENLERİ ve MEDENİ KANUNDAKİ AYRIMLAR
Boşanma nedenleri 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nda düzenlenmiştir. Boşanma nedenleri, kanuna göre iki şekilde incelenebilir. Buna göre boşanma nedenleri konularına göre özel boşanma nedenleri ve etkilerine göre mutlak boşanma nedenleri ve nisbî boşanma nedenleri olarak ayrımlanmaktadır.
Boşanma nedenleri, her ülkenin kültürüne göre değişiklikler göstermektedir, evrensel geçerliliği olan ilkeler değildir. Farklı kültürlerin farklı boşanma nedenleri bulunmaktadır. Bununla birlikte zina (eşin diğerine sadakatsizliği) ve hayata kast, boşanma nedenleri arasında evrensel niteliğe sahiptir.
Eşler arasında gerçekleşen bazı olaylar, sadece o olgunun kanıtlanması ile boşanma kararı verilmesi için yeterli sayılmakta, bazı olgular ise kanıtlanmasına karşın boşanma kararı verilmesine yeterli olmamaktadır.
Özel boşanma nedenleri, 4721 sayılı Medeni Kanun’da beş maddede düzenlenmiştir. Bunlar:
– Zina,
– Hayata kast,
– Pek kötü veya onur kırıcı davranış,
– Suç işleme
– Haysiyetsiz hayat sürme,
– Terk
– Akıl hastalığıdır.
Türk Medeni Kanunu’nun alındığı kaynak İsviçre Medeni Kanunu’nda özel boşanma sebepleri kanundan çıkarılmıştır. Bu İsviçre Medeni Kanunu’na göre sadece anlaşmalı ve çekişmeli boşanma davası söz konusu olmaktadır.
Genel boşanma nedenleri ise, yukarıda sayılan özel boşanma nedenlerine girmeyen olguların hakim tarafından incelenerek boşanma kararı verebilmesine olanak tanıyan olgulardır. Genel boşanma nedenleri, Türk Medeni Kanunu’nun 166. maddesinde düzenlenen :
– Evlilik birliğinin temelinden sarsılması
– Anlaşmalı boşanma ve
– Fiili ayrılık nedeniyle boşanmadır.
Yukarıda belirttiğimiz boşanma nedenlerinden zina, hayata kast, pek kötü veya onur kırıcı davranış, terk, anlaşmalı boşanma, fiili ayrılık nedeniyle boşanma etkileri yönünden mutlak boşanma nedenleri olarak gösterilmekteyken; suç işleme, haysiyetsiz hayat sürme, akıl hastalığı ve evlilik birliğinin temelinden sarsılması ise nisbi boşanma nedenleri olarak bölümlenmektedir.
