Hırsızın Hiç mi Suçu Yok?
Eşlerin birbirine karşı en önemli yükümlerinden bir tanesi de sadakat yükümüdür. Eşlerin birbirine karşı olan bu yükümü ihlal etmeleri halinde açılacak boşanma davasında ağır kusurlu sayılırlar. Sadakatsizliğin ispat edilmesi halinde “zina” adı verilen mutlak boşanma sebebi ile boşanma kararı verilebilir. Sadakatsizliğin ispat edilemediği durumlarda ise eşlerin güven kırıcı davranışlarından söz edilir. Bu durumda olayların ve delillerin değerlendirilmesi hakimin vicdani kanaatine bağlıdır, takdir yetkisi içindedir.
İncelediğim bir davada, koca eşine karşı şiddet uygulamış, eşinin yanındaki adı Ahmet olan bir şahsı da bıçakla yaralamış. Koca bunlardan dolayı mahkum olmuş. Koca ile yaraladığı eşi, bu olaydan sonra ayrı yaşamaya başlamışlar, bu ayrı yaşayış yaklaşık on yıl kadar sürmüş. Dahasonra koca, boşanma davası açmış ve davada dinlenen tanıklar, kadının Ahmet adındaki şahısla zaman zaman görüştüğünü, bu şahsın müşterek çocuk Ertan’ın arkadaşı olduğunu ve kadının oğluyla birlikte oturduğu eve girip çıktığını, kadın hakkında bu kişiyle ilişkisi olduğuna dair yaygın bir söylenti olduğunu, bu söylentilere davalı kadının davranışlarının sebep olduğunu anlatmışlar.
Davaya bakan mahkeme, kadına şiddet uygulayan, bıçakla yaralama suçundan ceza alan kocayı ağır kusurlu bulmuş, kusurlu olan tarafın dava açma hakkı olmadığı için de davayı reddetmiş. Mahkemenin bu kararını temyiz eden koca, hakkında kendisini aldattığı söylentileri yayılan on yıldan fazladır ayrı evlerde yaşadığı kadınla evli kalmaya devam etmiş.
Dosyayı inceleyen Yargıtay, davalı kadının davranışlarının evlilikle bağdaşmayacak nitelikte güven kırıcı davranış olduğunu, her ne kadar davacı koca ağır kusurlu ise de davalı kadının az da olsa kusuru bulunduğunu ve bu nedenlerle davanın reddolunmaması gerektiğini, evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedeniyle boşanma kararı verilmesi gerektiğini belirterek dosyayı mahkemesine geri göndermiştir.
Her zaman söylenilen meşhur bir söz vardır hukukçular arasında: ” Adalet kaplumbağa hızıyla yürür, gideceği yere eninde sonunda varır”. Ben de bu iyimser arkadaşlarıma derim ki, “geç gelen adalet en büyük adaletsizliktir.”
(Karar için bkz: YARGITAY 2. HUKUK DAİRESİ E. 2012/14842 K. 2012/18477 T. 3.7.2012)
